❇️ บันทึกนักภาวนา ภาคพิเศษ 1
❇️ เส้นทางบุญจากโคราช-หนองคาย
สู่เขตภูเขาควาย ประเทศลาว
10-11 มีนาคม 2555
🍂 ปฐมบทแห่งบันทึกเรื่องราวต่อไปนี้ เกิดจากประสบการณ์จริง แต่ความจริงแท้ทั้งหมด ยังเกินวิสัยของผู้เขียน ดังนั้น โปรดใช้วิจารณญาณ หรือจะอ่านเป็นนิทานธรรม เพื่อความเพลิดเพลินก็พอ (มีความยาวหลายตอน)
🌼 ตอนที่ 1 อัศจรรย์หนองคาย
🔸 1. จุดประสงค์ของการเดินทาง
เช้าวันเสาร์ที่ 10 มีนาคม 2555 ผมพร้อมกับ ผอ.ชยุต (หนุ่ม) ซึ่งเป็น ผอ.ป่าไม้ที่ชัยภูมิ และคุณณี (ภรรยาคุณหนุ่ม) ได้ออกเดินทางด้วยรถยนต์ จากโคราช เวลา 8.30 น. การเดินทางในครั้งนี้ มีเป้าหมายไปแค่หนองคาย ตามคำเชิญของหลวงตาเณรเท่านั้น พวกเราไม่เคยรู้จักหลวงตาเณรมาก่อน แต่ท่านก็ได้เชิญให้พวกเราไปที่สำนักสงฆ์ของท่าน โดยประสานงานผ่านทางสิบเอกอารี เพื่อการบางอย่าง ซึ่งผมเองก็ยังงงๆ อยู่ว่า เอ..เราไปด้วยเหตุอันใดหนอ แต่จิตของผมก็รู้สึกเบิกบานดี
🔸 2. พบญาติธรรม ณ หนองคาย
🔹พบกับกินรี🔹
ในระหว่างทาง ได้แวะเยี่ยมผู้กองศุภชัย ตำรวจทางหลวงอุดรธานี พอสมควรแก่เวลาแล้ว พวกเราได้ออกเดินทางสู่จังหวัดหนองคายทันที วันนี้ตั้งแต่เช้าอากาศเย็นสบาย เพราะไม่ค่อยมีแดด พอเริ่มเข้าสู่เขตหนองคายปรากฏว่า มีฝน (หน้าแล้ง) ตกตลอดเส้นทาง อย่างไรก็ตาม การไปหนองคายครั้งนี้ ผมกับคุณหนุ่มยังไม่รู้เลยว่า สำนักสงฆ์ที่เราจะไปนั้น ชื่ออะไร อยู่ที่ไหน หลวงปู่ท่านชื่ออะไร ก็คงต้องใช้วิธีไปหาทางเอาข้างหน้า ผมทราบจากคุณหนุ่มว่า คุณอารี (สิบเอกอารี) ลูกศิษย์หลวงปู่โทรมาบอกว่า หลวงปู่จะส่งกินรีมาต้อนรับด็อกเตอร์ พวกเราก็ยังงงๆว่า กินรีมีตัวเป็นแบบใด เมื่อใกล้ถึงหนองคาย พวกเราก็ได้รับสายจากสตรีท่านหนึ่ง โทรมาบอกเส้นทางไปวัด และจะออกมารับที่ปากทาง เมื่อพบกันแล้ว ก็ยังไม่รู้ว่า เธอคือกินรี รู้แต่ว่าเธอชื่อคุณนก ที่ขับรถเบนซ์ออกมารับพวกเรา (มาทราบทีหลังก่อนจากกันว่า เธอคือกินรีนั่นเอง) เมื่อได้สนทนากันแล้ว เธอเกิดอาการปีติตลอดเวลา เสมือนเป็นญาติมิตรกันมาก่อน
🔹พบหลวงตา (เณร)🔹
เมื่อสนทนากันพอควรแล้ว จึงมุ่งหน้าเดินทางเข้าสู่สำนักสงฆ์ ที่อยู่ห่างจากตัวเมืองหนองคายประมาณ 10 กิโลเมตร ผมสังเกตเส้นทาง เมื่อเราเลี้ยวออกจากถนนหลักเข้าสู่สำนักสงฆ์ เป็นถนนลูกรังวิ่งผ่านหมู่บ้านสองสามหมู่บ้าน ทางคดเคี้ยวไปมา และเริ่มมีสภาพเป็นป่าดูวังเวงมากขึ้น ไม่นานก็ไปถึงสำนักสงฆ์ราวบ่ายสองโมง พร้อมกับมีฝนตกลงมาหนักพอสมควร หลวงตาได้ออกมาจากกลดภาวนาที่อยู่ในศาลา พวกเราจึงเข้าไปกราบนมัสการท่าน คำแรกๆ ที่ผมได้ยินก็คือ...
"ด็อกเตอร์เอ้ย มาซอยกันส่างบารมีเด้อ ขอบารมีด็อกเตอร์มาซอยกันเด้อ"... "มื้อคืนปู่เพินก็มาบอกว่า ผู้มีบุญจากโคราชซิมาหาเด้อ" (ด็อกเตอร์มาช่วยกันสร้างบารมี ขอบารมีของด็อกเตอร์มาช่วยกันนะ... เมื่อคืนปู่ท่านก็มาบอกว่า ผู้มีบุญจากโคราชจะมาหาเด้อ)...
ผมนิ่งไปสักพัก เพราะยังงงๆ ท่านจึงเอ่ยขึ้นมาว่า... "บ่แม้นเรื่องเงินเรื่องปัจจัยดอก ขอแค่ด็อกเตอร์ส่งจิตส่งบารมีมาก็พอแล้ว"... ผมยังสงสัยตัวเองอยู่ว่า แล้วผมจะมีบารมีอันใดหนอ ที่จะมาช่วยท่านได้ แต่ผมก็รับปากท่านไปเสียแล้ว
หลังจากสนทนากันกับท่าน ประมาณหนึ่งชั่วโมง ฝนเริ่มซาลง พวกเราจึงขอตัวเพื่อจะเข้าไปกราบหลวงพ่อพระใส ที่วัดโพธิ์ชัย และจะเลยไปเที่ยวตลาดอินโดจีน แล้วจึงจะย้อนกลับมาพักที่วัด เพื่อสนทนาธรรมกับท่านอีกครั้ง
🔸 3. ภาวนาและอธิษฐาน ณ วัดโพธิ์ชัย
พวกเราเดินทางไปถึงวัดโพธิ์ชัย ซึ่งเป็นวัดที่ประดิษฐานพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองของหนองคายคือ หลวงพ่อพระใส ในราวบ่ายสามโมง ผมได้เข้าไปกราบหลวงพ่อพระใสบนพระวิหาร พร้อมกับนั่งภาวนาประมาณเกือบครึ่งชั่วโมง การภาวนาเบื้องหน้าหลวงพ่อพระใส แม้จะมีผู้คนมากมาย แต่แปลกผมกลับมีความสงบสมาธิดิ่งเร็วดี จิตก็สว่างไสว แลใสเจิดจ้าดุจประกายเพ็ชร อยู่พักหนึ่ง จึงถอนขึ้นมา
หลังจากออกจากสมาธิแล้ว ผมได้เข้าไปอธิษฐานเสี่ยงทายพระพุทธรูปที่วางอยู่ด้านข้าง โดยกำหนดจิตอธิษฐานว่า ... "หากข้าพระพุทธเจ้าจัก(...) ในภพในชาตินี้ ขอจงให้พระพุทธรูปมีน้ำหนักมากด้วยเถิด..." เมื่อผมยกพระพุทธรูปขึ้น ปรากฏว่ามีน้ำหนักมาก สามารถยกขึ้นได้เพียงเล็กน้อย เมื่อจะยกครั้งที่สองในคำอธิษฐานเดิม... "หากข้าพระพุทธเจ้าจัก(...) ในภพในชาตินี้ ขอให้ข้าพระพุทธเจ้ายกพระพุทธรูปขึ้นเบาดั่งปุยนุ่นด้วยเถิด..." ผมตั้งสติให้จิตตั้งมั่นแล้วยกขึ้นจังหวะเดียว ปรากฏว่า พระพุทธรูปลอยละลิ่วเบาหวิวขึ้นเลยเหนือศรีษะ ขึ้นไปจนสุดแขนอย่างน่าอัศจรรย์ ท่ามกลางสายตาของคุณหนุ่มและคุณณี หลังจากนั้น ผมก็ลองให้คุณหนุ่มและคุณณีอธิษฐานจิตดู ปรากฏว่า พระพุทธรูปมีน้ำหนักมากจนยกไม่ขึ้น และมีน้ำหนักเบาหวิวต่างกันอย่างน่าอัศจรรย์ เป็นอันว่า คำอธิษฐานเสี่ยงทายของพวกเราในครั้งนี้ สมหวังกันทุกคน (ปล.พระพุทธเจ้ามิได้สอนให้พวกเราลุ่มหลงกับสิ่งเหล่านี้)
กราบหลวงพ่อพระใส
🔸 4. สนทนาธรรมกับหลวงตาเณร
พวกเราเดินทางกลับสำนักสงฆ์ ในราวทุ่มกว่าๆ ปรากฏว่า หลงทางเข้าป่าลึก ยิ่งไปยิ่งไกลออกไปเรื่อยๆ ดูวิเวกเปลี่ยวเปล่าน่าดู ฝนก็ตกพรำๆ บรรยากาศก็ชวนขนลุก คุณหนุ่มโทรให้คนออกมารับ จึงสามารถกลับเข้าสู่สำนักสงฆ์ได้ ก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่ม หลวงตาเณรและญาติธรรมนับสิบ กำลังรอพวกเรา เพื่อสวดมนต์ทำวัตรเย็น หลังจากทำวัตรเสร็จแล้ว ท่านให้หญิงสาวคนหนึ่ง ที่ท่านเคยช่วยเหลือเธอไว้ จากการถูกเล่นงานด้วยคุณไสย ประทับทรงปู่ตา ซึ่งเป็นเทพทางลาวแถบภูเขาควาย เพื่อสอบถามบางอย่าง ผมนั่งดูอยู่ห่างๆ ได้เรียนรู้และพิจารณาธรรม ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่เบื้องหน้า เห็นความทุกข์ของผู้คนที่เข้ามาหาหลวงตา เพื่อให้ท่านช่วย มีสารพัดความทุกข์ มีการเสี่ยงทาย โดยการยกขาปู่เจ้าผ่านขาของร่างทรง คล้ายกันกับการยกพระพุทธรูป คุณหนุ่มกับคุณณีได้ทดลองเสี่ยงทาย ปรากฏว่า หากสำเร็จให้ยกขาไม่ขึ้น ก็ปรากฏหนักอึ้งไม่สามารถขยับเขยื้อน ทั้งที่ร่างทรงก็นั่งสบายๆ และหากสำเร็จให้สามารถยกขาขึ้นแบบสบาย ก็ปรากฏว่าเบาหวิวขึ้นมาเฉย เอ้อหนอ...แบบนี้ก็มีด้วย ก็เคยเห็นแต่การเสี่ยงทายพระพุทธรูป (เป็นความเชื่อนอกวิถีของพระพุทธศาสนา โปรดพิจารณา)
เมื่อญาติธรรมลากลับเกือบหมดแล้ว ผมจึงได้สนทนาธรรมกับหลวงตาเณร ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านเคยเป็นทหาร แล้วลาออกมาบวชเป็นพระในฝ่ายธรรมยุต เมื่อหลายปีมาแล้ว และออกธุดงค์ไปตามป่าดงแถบภาคอีสาน เคยไปสร้างวัดแห่งหนึ่งที่อุบลฯ จากไม่มีอะไรเลย แต่สำเร็จได้ภายในไม่นาน และเมื่อมีความเจริญแล้ว ท่านจึงได้หนีออกจากวัดนั้น และออกธุดงค์เรื่อยมา จนมาพบบริเวณสำนักสงฆ์แห่งนี้ ขณะที่ท่านบำเพ็ญโดยถือสัจจะเป็นเวลาหนึ่งเดือนนั้น ปรากฏนิมิตมากมาย ทั้งการพบกับหลวงปู่ใหญ่เทพโลกอุดรในร่างบุรุษชุดขาว มีพญานาคเป็นพาหนะ หลวงปู่ศรีเอกวงศ์ (ท่านบอกว่าเกี่ยวพันกันกับหลวงปู่โต เป็นภพหนึ่ง) ซึ่งเคยบำเพ็ญอยู่ในภูมิแห่งนี้ หลวงปู่มั่นและหลวงปู่ต่างๆ ก็เคยมาหา พญานาคที่มาในญาณของปู่ขาวและปู่ดำ และที่สำคัญบริเวณที่อยู่ใกล้ๆสำนักสงฆ์แห่งนี้ เป็นภูมิของพระอรหันต์สมัยพุทธกาล เป็นภูมิของคนสูงแปดศอก ท่านนิมิตเห็นบาตรพระขนาดใหญ่จำนวน 20 อัน อยู่ใต้พื้นดินแห่งนี้ และอีกหลายๆเรื่อง รวมทั้งเรื่องไสยศาสตร์มนต์ดำ และวิญญาณทั้งหลาย ก็เป็นหนึ่งในหัวข้อที่สนทนากันในค่ำคืนนี้
ในตอนหนึ่ง หลวงตาเล่าถึงว่า ทำไมท่านถึงต้องสึกจากความเป็นพระ ลงมาเหลือแค่การบวชเป็นเณร ทั้งที่ตัวท่านเองก็บำเพ็ญเพียรมาตามแบบอย่างพระกรรมฐาน แต่เมื่อได้มาพบกับหลวงปู่ใหญ่แล้ว ภาระหน้าที่บางอย่างจึงเปลี่ยนไป หน้าที่ปราบมารบังเกิดขึ้น การช่วยเหลือสงเคราะห์คนทุกข์สาหัส จากไสยศาสตร์มนต์ดำก็บังเกิดขึ้น การสร้างพระพุทธรูป การสร้างวัดก็บังเกิดขึ้นไปพร้อมๆกัน โอ้หนอ...การสร้างบารมี ทำไมมันถึงยากเพียงนี้น้อ... เส้นทางพระอรหันต์ก็เห็นห่างกันเพียงเส้นผม แต่ก็ต้องมาบำเพ็ญอีกเส้นทางหนึ่ง ไฉนเส้นทางหรือจริตในการบำเพ็ญจึงแตกต่างกัน... ท่านทั้งหลาย ผมเข้าใจแล้วว่า เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ผมจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะไปพิจารณาผู้อื่น ผู้อื่นก็คือผู้อื่น การบำเพ็ญของคนอื่น ก็เป็นของคนอื่น หน้าที่ของใครก็ของมัน อย่าได้เอามาปะปนกับของเรา ตัวเรายังมิใช่ของเรา ผมจึงได้แต่อนุโมทนาในบุญกุศลที่ท่านสร้างมา
หลวงตาเณรบอกว่า... "ภูมิที่นี่ดี ด็อกเตอร์มาภาวนาเอาเด้อ มาสร้างบารมีช่วยกันเด้อ"... เมื่อได้เวลาพักผ่อน พวกเราจึงได้อาศัยศาลาเป็นที่นั่งภาวนาและนอน ซึ่งกลดของหลวงตาก็อยู่ในศาลาแห่งนี้ เมื่อหลวงตาได้เข้ากลดภาวนาแล้ว ผมกับคุณหนุ่มก็อาศัยที่นอนนั้น เป็นที่นั่งภาวนาท่ามกลางเสียงฝนตกพรำๆ
ในช่วงเช้าต่อมา หลวงตาเณรบอกคุณอารีว่า เมื่อคืนได้ยินผู้ไม่มีตัวตนเข้ามาหาผม แต่ผมไม่รู้หรอก รู้แต่เพียงว่า บางช่วงก็รู้สึกดี และบางช่วงขณะนั่งภาวนา ก็มีวัตถุหล่นใส่หลังคาตรงศรีษะผมหลายครั้ง ไม่ได้ตกใจอะไร ก็ได้แต่พิจารณาเป็นธรรมะเท่านั้น
🔸 5. ไสยศาสตร์มนต์ดำ
ในการสนทนากับหลวงตาเณร และลูกศิษย์ของท่าน ในค่ำคืนวันที่ 10 มีนาคม 2555 นั้น มีช่วงหนึ่ง ที่ได้พูดคุยกันถึงเรื่องไสยศาสตร์มนต์ดำ ที่หลวงตาเณรและลูกศิษย์ได้เผชิญมา หลวงตาและลูกศิษย์ช่วยกันเล่าให้ฟังว่า เมื่อคราวที่ท่านและลูกศิษย์ไปบำเพ็ญภาวนาที่ภูลังกา ได้เผชิญกับพวกเล่นของหรือหมอธรรมฝ่ายมิจฉาทิฏฐิ พวกมารได้ปล่อยของออกมาเล่นงานท่านหลายครั้ง มีอยู่ครั้งหนึ่ง ท่านทราบว่า พวกมารจะรวมหัวกันส่งของมาเล่นงานชุดหนัก ท่านและลูกศิษย์ จึงได้ไปปักหลักที่ภูลังกา ตั้งปะรำขอบเขต โดยปักด้ายสายสิณจน์ล้อมรอบ ให้เณรน้อยสององค์นั่งข้าง ให้สิบเอกอารีและลูกศิษย์อีกคนยืนถือหอกอยู่ใกล้ๆ ส่วนลูกศิษย์มีทั้งหญิงและชายที่เหลือ ให้อยู่ในวงสายสิญจน์ เมื่อถึงเวลา ปรากฏมีลมพัดกระหน่ำเหมือนในหนัง เต๊นท์ปลิวกระจายไปไกลเกือบกิโลเมตร คณะของหลวงตาเณรยังตั้งมั่นอยู่ในวงสายสิญจน์ สักครู่ปรากฏมีตะปูและวัตถุพุ่งใส่สิบเอกอารี และลูกศิษย์ที่ยืนถือหอกอยู่ จึงต้องหลบกันพัลวัน เณรน้อยที่อยู่ด้านข้างโดนไปหลายดอก หลวงตากดหัวเณรน้อยให้หมอบลง มีวัตถุวิ่งแหวกอากาศมากระทบกับต้นไม้ กับเสา กับคน กับหลวงตา กับเณร กับลูกศิษย์ หลายชุด มีทั้งตะปูขนาดใหญ่ กระดูก เส้นผม ก้อนอิฐ ก้อนหิน ฯลฯ ต่างบาดเจ็บไปตามๆกัน
เมื่อเล่าถึงตอนนี้ ลูกศิษย์ของท่านต่างพูดกับผมว่า ทำไมพวกเขาไม่เจอลูกแก้ว พระธาตุ และพระพุทธรูปเสด็จมาเหมือนด็อกเตอร์หนอ มีแต่อะไรก็ไม่รู้ พูดไปก็หัวเราะกันไป หลวงตาเล่าต่อไปว่า บางครั้ง ท่านได้ยินเสียงสวดเป็นภาษาเขมร และเห็นอักษรธรรมวิ่งเข้ามาเป็นระยะๆ ท่านจึงโต้ตอบกลับไปด้วยบทสวดธรรมจักรฯ สู้กันไป บางครั้งท่านเหนื่อยจนแทบหายใจไม่ทัน เพราะฝ่ายตรงข้ามมีกันหลายคน ท่านจึงขอให้โยมช่วยกันสวดต่อ ท่านขอหยุดพักหายใจก่อน แต่สุดท้าย ด้วยอำนาจธรรมของท่าน จึงทำให้พวกมารพ่ายแพ้กลับไป
ทุกวันนี้ ท่านจึงกลายเป็นผู้ทำหน้าที่ปราบมาร ควบคู่ไปกับการสร้างพระ สร้างวัด และคอยช่วยเหลือผู้คนที่โดนเล่นงานด้วยไสยศาสตร์มนต์ดำ รวมทั้งโดนผีสิง โดนวิญญาณร้ายและอาถรรพ์ต่างๆ และที่แปลกและพึ่งได้ยินก็คือ มีชายคนหนึ่ง "โดนของ" ของพวกอิสลาม อาการหนักมาก ซึ่งกำลังนอนรักษาอยู่บนศาลานี้ด้วย ตอนเช้า ผมก็เห็นผู้หญิงโดนวิญญาณร้ายมาให้ท่านช่วยรักษา ผมเห็นการบำเพ็ญของท่านแล้ว แม้มันจะไม่ใช่ทางสายตรง แต่ก็ได้แต่อนุโมทนาและเหนื่อยแทนท่าน
เฮ้อ... ทำไมมันมีแต่ความทุกข์กันมากมายนักหนา มนุษย์เอ๋ย เทวดาเอ้ย วิญญาณเอย ทำไมถึงวุ่นวายกันนักหนาหนอ แทนที่พระคุณเจ้า ท่านจะได้มีเวลาไปบำเพ็ญภาวนาเพื่อความหลุดพ้น กลับต้องมาเผชิญกับสิ่งเหล่านี้ เพราะความเมตตาของพระคุณเจ้าแท้ๆ หลวงตาท่านพูดขึ้นมาประโยคหนึ่งว่า ..."เพราะคนบุญ คนภาวนา คนปฏิบัติธรรมมันน้อยลง พวกมารมันจึงมีพละกำลังกันมากขึ้น ขอให้ด็อกเตอร์มาภาวนามาช่วยกันเด้อ"...
เฮ้อ...ผมก็พูดไม่ออกกับสิ่งเหล่านี้ คงจะมีแต่ความเมตตาเท่านั้น ที่จะคอยคุ้มครองตัวผมและผู้อยู่ใกล้ชิด คงไม่มีสิ่งใดเป็นเกาะป้องกันได้ดี เท่ากับคุณธรรมที่มีอยู่ในตัวเราอีกแล้ว ขอให้พวกเรา จงช่วยกันเร่งสร้างคุณธรรมให้เกิดขึ้นภายในตัวเองเถิด แล้วจักปลอดภัยจากสิ่งชั่วร้ายทั้งหลายได้เอง
ท่านทั้งหลาย นี้เป็นเพียงส่วนหนึ่ง ที่ผมรับฟังมา แล้วอยากจะถ่ายทอดให้ทุกท่านได้พิจารณา ผมเองเคยลุ่มหลงอยู่กับการร่วงหล่นของลูกแก้ว เพ็ชรนาคา เหล็กไหล พระธาตุ และพระพุทธรูปทั้งทองคำ สัมฤทธิ์ และเนื้อดิน หล่นมาทางอากาศมากมาย จนเป็นเรื่องปรกติธรรมดา เพราะผมหลงอยู่กับสิ่งเหล่านี้ มานานเป็นเวลาร่วม 6 ปี (เป็นความหลงที่ได้ละวางแล้ว) ซึ่งมันต่างกันลิบลับ กับเรื่องของหลวงตาเณร แต่ความอัศจรรย์นั้น มันคือเรื่องเดียวกัน แต่ต่างกันตรงฝ่ายธรรมและฝ่ายมารเท่านั้น เรื่องนี้มันเป็นปัจจัตตัง และนานาจิตตัง จงใช้วิจารณญาณกันเอาเองเถิด
🔸 6. สร้างพระพุทธรูป
หลวงพ่อขาวและหลวงพ่อดำนาคปรก
ตื่นเช้าขึ้นมา ในวันอาทิตย์ที่ 11 มีนาคม 2555 ผมจึงได้มีโอกาสออกสำรวจพื้นที่สำนักสงฆ์แสงจันทร์เนรมิตอีกครั้ง ภายในสำนักสงฆ์ มีสิ่งที่แสดงถึงบุญบารมีของหลวงตาเณรก็คือ ศาลาหลังปัจจุบัน ที่ใช้เวลาในการสร้างประมาณ 15 วัน ด้วยความร่วมแรงและงบประมาณของชาวบ้าน สร้างเสร็จเร็วเสมือนเป็นการเนรมิต และเป็นสำนักสงฆ์ใหม่แบบสดซิงๆ นอกจากนั้น หลวงตาเณรบอกว่า พระเบื้องบน(ผู้เขียนไม่ทราบว่าเป็นใคร) ยังกำหนดให้หลวงตาเณร สร้างพระพุทธรูปนาคปรก จำนวน 9 องค์ 9 แห่ง เพื่อการสร้างบารมีและสืบต่อพระพุทธศาสนา ผมเองได้มีส่วนร่วมในการสร้างพระพุทธรูป (หลวงพ่อขาว) องค์ที่ 6 ที่กำลังปั้นอยู่ในบริเวณสำนักสงฆ์แห่งนี้
🔸 7. ข้ามฝั่งสู่เขตภูเขาควาย ประเทศลาว
หลังจากเดินดูบริเวณภายในวัดแล้ว ผมได้รับแจ้งจากคุณนกว่า วันนี้พวกเราต้องเดินทางด่วนข้ามไปที่ประเทศลาว เพื่อไปดูสถานที่สร้างพระพุทธรูปองค์ที่ 9 แบบเร่งด่วน ความจริงแล้ว ผมทราบจากหลวงตาเณร ตั้งแต่เมื่อวานที่เดินทางมาถึงแล้วว่า พระเบื้องบนปรารถนาให้ท่านและผม เดินทางด่วนข้ามไปที่ประเทศลาว และลัดคิวสร้างองค์ที่ 9 ก่อนองค์ที่ 7 และ 8 ที่ยังไม่ได้สร้าง หลวงตาบอกผมประมาณว่า เสมือนพระเบื้องบนจะเร่งให้ท่านสร้างบารมี และหลวงตาเณรยังได้พูดต่อกับผมว่า... "ด็อกเตอร์ไปนำกันเด้อ ขอบารมีด็อกเตอร์ ไปช่วยกันเด้อ"...
อย่างไรก็ตาม เมื่อตอนกลางคืน พวกเราได้ทราบว่า คุณฝนซึ่งเป็นภรรยาของคุณวิสุทธิ์ ซึ่งทั้งคู่ทำธุรกิจอยู่ในประเทศลาวมานานร่วม 20 ปี ได้แจ้งว่าจะขอเลื่อนเป็นวันที่ 12 มีนาคม พวกเราก็นิ่งและคิดกันว่า คงไม่ได้ไปประเทศลาวแล้ว เพราะผมจะต้องเดินทางกลับวันที่ 11 มีนาคม แต่พอตอนเช้าวันที่ 11 ขณะที่ผมกำลังเดินสำรวจบริเวณวัดอยู่นั้น คุณนกได้รับโทรศัพท์จากคุณวิสุทธิ์ว่า ให้พวกเราเตรียมตัวโดยด่วน เพราะจะข้ามไป "ภูเขาควาย" ประเทศลาวในวันนี้ หลวงตาบอกว่า สงสัยพระเบื้องบนต้องการให้ไปจริงๆ แต่มีมารเข้ามาขัดขวางตั้งแต่เมื่อคืน และในตอนเช้า หลวงตาก็เกิดอาการท้องเสียแบบฉับพลัน แต่หลวงตาไม่ถอย บอกให้ทุกคนเตรียมตัวออกเดินทางได้
เวลาประมาณ 9.00 น. เมื่อคณะพวกเราข้ามสะพานไปถึงฝั่งประเทศลาวแล้ว พวกเราได้รอพิธีการตรวจคนเข้าเมืองของลาวนานพอสมควร หลังจากนั้น จึงรีบออกเดินทางสู่เมืองหลวงกำแพงเวียงจันทน์ทันที ด้วยรถยนต์โฟวีลของคุณวิสุทธิ์ คณะของพวกเรามีทั้งหมด 8 คน เมื่อถึงกำแพงเวียงจันทน์แล้ว พวกเราได้แวะเพื่อให้คุณฝนไปเอารถยนต์ของพี่สะใภ้อีกคัน แล้วให้ขับตามไป เพื่อจะได้สะดวกในการเดินทาง
อย่างไรก็ตาม การเดินทางของพวกเราในครั้งนี้ ไม่รู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นข้างหน้าบ้าง หลวงตาเณรบอกผมว่า... "ด็อกเตอร์ช่วยภาวนาให้ผ่านตลอดเด้อ"... เมื่อคณะของพวกเราไปถึงสะพานข้ามแม่น้ำงึม ตรงด่านเก็บเงินผ่านทาง พวกเราได้แวะจอดข้างแพริมแม่น้ำงึม เพื่อรอรถที่คุณฝนขับตามมา นานเกือบชั่วโมง โทรศัพท์ก็ไม่สามารถติดต่อได้ คณะพวกเราไม่รู้จะทำอย่างไร หลวงตาเณรท่านจึงได้จุดธูปบอกกล่าวองค์ปู่พรหมจักร ผู้ดูแลดินแดนฝั่งประเทศลาว พร้อมกันนั้น คุณนกเธอได้เดินมาบอกผมว่า... "ด็อกเตอร์ช่วยอธิษฐานจิต ขอบารมีให้พวกเราไปสะดวกด้วยนะค่ะ"... เมื่อไม่สามารถติดต่อได้ พวกเราลงความเห็นว่า ต้องเสี่ยงเดินทางไปก่อนคุณฝน เมื่อรถมาถึงด่านเก็บเงิน ปรากฏว่า รถยนต์ของคุณฝนวิ่งมาต่อท้ายอย่างพอดิบพอดี ชั่งบังเอิญอะไรขนาดนี้ เรื่องนี้จึงกลายเป็นเรื่องที่สนทนากันเกือบตลอดเส้นทาง และการเดินทางเพื่อแสวงบุญของพวกเราในครั้งนี้ ก็เป็นไปด้วยความสะดวกและราบรื่นทุกประการ
🔸 8. วัดพระบาทด่านเพย ดินแดนพุทธภูมิ
คณะของพวกเรา เดินทางผ่านเส้นทางภูเขาควายอันเลื่องชื่อ ถ้าหากใครได้อ่านประวัติของพระอรหันต์ ตั้งแต่หลวงปู่มั่น พระอาจารย์เสาร์และสานุศิษย์ มักจะพบว่า เป็นดินแดนที่พ่อแม่ครูอาจารย์ ท่องจาริกธุดงค์ผ่านเส้นทางอาถรรพ์นี้ทั้งนั้น ผมเองเคยปรารถนาอยากจะเดินทางตามรอยเส้นทางของครูอาจารย์มานานแล้ว วันนี้ ก็ได้แต่นึกปลื้มปีติอยู่ในใจ ที่ได้เดินทางมาราวกับปาฏิหาริย์ เพราะไม่เคยนึก ไม่เคยอยู่ในโปรแกรมอะไรทั้งสิ้น
พวกเราขับรถแล่นผ่านบริเวณถ้ำแห่งหนึ่ง ที่หลวงตาเณรบอกว่า เป็นถ้ำที่หลวงปู่ใหญ่พำนักอยู่ และผมก็เคยอ่านเรื่องราวลูกศิษย์สายหลวงปู่ใหญ่เทพโลกอุดรว่า หลายๆท่านได้มาเรียนวิชากับคณะของหลวงปู่ใหญ่เทพโลกอุดร ณ ถ้ำแห่งนี้ ว่ากันว่า เส้นทางที่จะเข้าถ้ำแห่งนี้ได้ก็คือ 1. ดำน้ำรอดถ้ำเข้าไปไกลมาก 2. เข้าทางด้านบนถ้ำน่าจะลำบากมากที่สุด 3. เข้าไปด้วยอภินิหาริย์ ซึ่งหลวงตาเณรบอกกับผมว่า ท่านก็อยากจะเข้าไปในถ้ำนี้ แต่คงจะสร้างพระองค์ที่ 9 ที่ภูเขาควายให้แล้วเสร็จก่อน จึงจะสามารถเข้าไปได้ พวกเรามีกำหนดการ จะเดินทางไปที่ลาวอีกครั้ง ในวันที่ 30, 31 มีนาคม และ 1 เมษายน 2555 นี้
ต่อมา คณะของพวกเรา เดินทางมาถึงวัดสันติธรรม พระบาทด่านเพย แขวงเวียงจันทน์ ที่อยู่ห่างจากกำแพงเวียงจันทน์ประมาณ 80 กิโลเมตร วัดแห่งนี้ตั้งอยู่เชิงภูเขาควายด้านทิศเหนือ เมื่อคณะพวกเรามาถึง ก็ได้พบกับแม่ชีรูปหนึ่ง ที่เป็นผู้ดูแลวัดทั้งหมด วัดนี้ไม่มีพระสงฆ์อยู่เลย เนื่องจากสู้ภูมิที่นี่ไม่ได้ หากไม่ใช่พระนักปฏิบัติ แม่ชีท่านออกมารับหลวงตาและคณะของพวกเรา ท่านได้เชิญไปที่ศาลาหลังใน ก็ได้พบกับครูบาลาวองค์หนึ่งที่มารออยู่แล้ว ครูบาองค์นี้ ท่านเคยมาที่สำนักสงฆ์แสงจันทร์เนรมิตเมื่อไม่นาน วันนี้ปรากฏว่า ท่านเกิดอาการกระวนกระวายร้อนรน พอทราบว่า หลวงตาจะมาที่ลาว ท่านจึงได้มารอพร้อมกับบอกว่า พญานาคตามท่านมาจากหนองคายมาอยู่ด้วย ผมสังเกตดูท่าน เห็นมีอาการแปลก ดวงตาแดงกล่ำคล้ายตาพญานาค
หลังจากนั้น ผมได้เดินไปที่วิหารหลังหนึ่ง ซึ่งภายในมีรอยพระพุทธบาทโบราณตั้งแต่เมื่อครั้งพุทธกาล สวยงามมาก นอกจากนั้น ภายในพระวิหารยังมีพระพุทธรูปเสี่ยงทายอยู่องค์หนึ่ง ผมก็เลยถือโอกาสเสี่ยงทายเรื่องเดียวกันกับเมื่อครั้งอยู่วัดหลวงพ่อพระใสเมื่อวันก่อน ปรากฏว่า ผลของการเสี่ยงทายตรงกัน เมื่ออธิษฐานจิตว่า หากจัก(....) ในภพในชาตินี้ ขอให้พระมีน้ำหนักมาก ก็ปรากฏพระหนักมาก เมื่ออธิษฐานว่า หากจักสำเร็จขอให้พระมีน้ำหนักเบา ปรากฏว่า พระมีน้ำหนักเบาหวิวลอยละลิ่วขึ้นเหนือศรีษะจนสุดแขน ก็ดูอัศจรรย์ดี
พระพุทธรูปเสี่ยงทาย
ต่อมา คณะของพวกเรา ได้เดินไปดูบริเวณที่กำลังก่อสร้างเจดีย์บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ที่อัญเชิญมาจากประเทศศรีลังกา ที่อยู่บนเนินเขาตรงข้ามวิหาร ต้องเดินข้ามสะพานไป และเดินสำรวจดูบริเวณที่จะสร้างพระพุทธรูปองค์ที่ 9 เพื่อให้เสร็จพิธีฉลองในวันที่ 31 มีนาคม 2555 ที่กำลังจะมาถึง แบบเร่งด่วนมากๆ หลวงตาเณรและแม่ชี พาคณะสำรวจพื้นที่ แม่ชีรูปนี้ว่ากันว่า ท่านมีดีพอสมควรจึงอยู่ที่วัดแห่งนี้ได้ เพราะภูมิที่นี่ น่าจะเป็นภูมิของพระพุทธเจ้า เพราะมีรอยพระพุทธบาท และกำลังสร้างเจดีย์เพื่อบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ
ต่อมา ผมได้รับทราบจากชาวลาว ที่มาช่วยแม่ชีที่วัดแห่งนี้ว่า ใกล้ๆกับบริเวณที่สร้างเจดีย์นี้ ประมาณ 500 เมตร ยังมีรอยพระพุทธบาทอีกสี่รอย ผมจึงถือโอกาสไปดูทันที รอยพระพุทธบาทแห่งนี้ หากดูผิวเผินจะไม่ทราบว่าเป็นอะไร แต่จากคำบอกเล่าของโยมบอกว่า แม่ชีท่านนิมิตเห็นจึงได้มาพบ แต่ผู้คนทั่วไปยังไม่ทราบ ผมจึงบอกทุกคนว่า หากอยากได้บุญมาก วันที่ 30 มีนาคมที่จะถึงนี้ ให้มาช่วยกันเอาดินออก และทำความสะอาด คงจะเห็นชัดเจนขึ้น
🔸 9. สงเคราะห์สตรีลาวผู้เป็นโรคมาร
เมื่อดูรอยพระพุทธบาทเสร็จแล้ว พวกเราย้อนกลับมาที่วัด เพื่อรับประทานอาหารที่พี่น้องชาวลาวได้เตรียมไว้ให้ หลังจากรับประทานเสร็จแล้ว มีสตรีท่านหนึ่ง เป็นโรคท้องมาร มีน้ำบวมทั้งตัว ไปหาหมอ หมอไม่สามารถรักษาได้ ต้องกลับมารอวันตายที่บ้าน เธอทรมานมาก แต่เธอก็มาต้อนรับคณะของพวกเรา ต่อมามีโยมสตรีท่านหนึ่ง เดินมาที่ผมแล้วบอกว่า... "อาจารย์ซอยเพิ่นแน บ่ฮู้เป็นอีหยัง ซอยเพิ่นแนเด้อ"... (อาจารย์ช่วยเธอด้วย ไม่รู้เป็นอะไร ช่วยเธอด้วย) ตอนแรกผมพิจารณาแล้ว คงเป็นโรคกรรมแน่ๆ แล้วผมจะช่วยเธออย่างไรหนอ ผมไม่อยากยุ่งเรื่องของเจ้ากรรมนายเวรนี้เลย เธอนั่งมองผมด้วยอาการที่เศร้า และรอความหวังอะไรสักอย่าง ผมพิจารณาเห็นความทุกข์ของเธอ ชั่งมากมายเหลือเกิน ในจิตตอนแรกบอกว่าจะไม่ยุ่ง แต่ไม่นานจิตของผม กลับบังเกิดความเมตตาขึ้นมาอย่างฉับพลัน ผมจึงเดินไปที่เธอ แล้วบอกเธอว่า ผมจะช่วยสงเคราะห์เธอนะ ยื่นมือทั้งสองมาซิ แล้วผมได้ยื่นมือทั้งสองของผมวางอยู่เหนือฝ่ามือของเธอ พร้อมกับอธิษฐานจิตตามวิธีของผม ขอเจรจากับเจ้ากรรมนายเวรของเธอว่า... "สิ่งที่ผ่านมาแล้ว ล้วนทำให้เกิดความทุกข์ทั้งสองฝ่าย ความอาฆาตแค้นนั้น มันทำให้ทุกข์แสนสาหัส กรรมที่เธอได้กระทำลงไปแล้ว ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้ ก็สมควรได้รับกรรมอยู่ แต่บัดนี้ เธอก็กำลังได้รับกรรมแล้ว ขอท่านจงโปรดอโหสิกรรมเถิด ให้น้อมระลึกถึงคุณของพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระอริยสงฆ์เป็นที่ตั้ง พร้อมกับกล่าวอโหสิกรรมเถิด แล้วท่านจักพ้นทุกข์ไปสู่ภพภูมิที่สูงขึ้น"... ผมได้แผ่เมตตา พร้อมกับอัญเชิญพลานุภาพทั้งหลาย ด้วยหัวจิตหัวใจที่บริสุทธิ์ พร้อมกับถ่ายเทพลังเข้าสู่ร่างกายของเธอ ประมาณ 5 นาที เป็นอันเสร็จพิธี
หลังจากเสร็จสิ้นลง ผมถามเธอว่า รู้สึกเช่นไร เธอพูดระล่ำระลักออกมาพร้อมน้ำตาว่า... "ข้าน้อยรู้สึกดี มีพลังอันอบอุ่นวิ่งไปทั่วกายข้าน้อย"... ผมจึงบอกเธอว่า มาภาวนาและช่วยเหลือทางวัดนะ เอาธรรมภาวนาเป็นโอสถ อุทิศบุญกุศลให้แก่เจ้ากรรมนายเวรด้วยการภาวนานะ เพราะผมบอกเจ้ากรรมนายเวรไว้แบบนั้น เธอยกมือไหว้ผมหลายครั้ง (ความจริงผมไม่เห็นเจ้ากรรมนายเวรหรอก แต่ก็พอรู้สึกถึงบางอย่างสื่อกลับมา)
ท่านทั้งหลาย หัวจิตหัวใจแห่งความเมตตาอันบริสุทธิ์นั้น มันชั่งมีพลานุภาพอันยิ่งใหญ่ ที่ผมไม่สามารถที่จะอธิบายออกมาเป็นตัวอักษรได้ แม้จะเป็นความจริงหรือไม่ก็ตาม แต่อย่างน้อย การให้กำลังใจคนที่กำลังอยู่ในความทุกข์แสนสาหัสนั้น ก็นับเป็นกุศลที่ประเสริฐแล้ว ผมได้กระทำลงไปแล้ว แม้จะเสี่ยงต่อการถูกอาฆาตของเจ้ากรรมนายเวรของผู้อื่น แต่จิตอันเมตตานั้น มันลืมเรื่องนี้ไปทันที นี่คือประสบการณ์ที่สำคัญที่สุดของผมอีกวาระหนึ่ง
พวกเราได้เดินทางกลับถึงหนองคาย ประมาณเกือบหนึ่งทุ่ม ผม คุณหนุ่ม และคุณณี ขอแยกกลับโคราชที่ด่านเข้าเมืองหนองคาย กลับถึงโคราชประมาณเกือบตีหนึ่ง ตื่นเช้ามาต่างคนต่างกลับไปทำงานเช่นเคย เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ท่านทั้งหลาย เมื่อท่านอ่านจบลงแล้ว ท่านคิดอย่างไร หากเกิดประโยชน์อยู่บ้าง ผมก็ขออนุโมทนา แต่หากเป็นเรื่องที่ไร้สาระ ก็ขอให้ท่านวางเฉยเสีย นึกเสียว่าเป็นการอ่านนิยายเรื่องหนึ่งก็พอนะครับ ส่วนผมก็ได้ทำหน้าที่ในเรื่องนี้จบลงอย่างบริบูรณ์แล้ว ก็ขอให้ทุกท่าน จงมีความสุขความเจริญทุกท่านเทอญ
ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
17 มีนาคม 2555
❇️ บันทึกนักภาวนา ภาคพิเศษ 2
❇️ เส้นทางบุญจากโคราช-หนองคาย
สู่เขตภูเขาควาย ประเทศลาว
30-31 มีนาคม และ 1 เมษายน 2555
🌼 ตอนที่ 2
🍂 อัศจรรย์ประเทศลาว
🔸1. บุพบท
เรื่องราวของการแสวงบุญ ณ เขตภูเขาควาย ประเทศลาว ที่เกิดขึ้นในระหว่างวันที่ 30, 31 มีนาคม และ 1 เมษายน 2555 ในครั้งนี้ จึงเป็นวาระต่อเนื่องจากเมื่อครั้งที่เคยไปมาแล้วครั้งหนึ่ง เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2555 ที่ผ่านมา ดังที่ได้นำเสนอไปแล้ว
การเดินทางในครั้งนี้ เริ่มขึ้นในช่วงบ่ายของวันที่ 29 มีนาคม 2555 ผมพร้อมทั้งคุณหนุ่ม (ผอ.ชยุต) และคุณปพน (ลูกน้อง ผอ.หนุ่ม) ได้ออกเดินทางจากโคราช ราวบ่ายสามโมง มุ่งหน้าสู่สำนักสงฆ์แสงจันทร์เนรมิต อำเภอเมือง หนองคาย เพื่อไปพักค้างคืนที่นั่น พวกเราไปถึงที่นั่นราวสองทุ่มกว่า เมื่อไปถึงได้พบกับหลวงตาเณรและคณะญาติธรรม ที่จะร่วมเดินทางไปประเทศลาวด้วย ประมาณสิบคน เมื่อสนทนากันได้เวลาสมควรแล้ว หลวงตาเณรได้ขอตัวไปภาวนา ส่วนผม คุณหนุ่ม และคุณปพน ได้อาศัยนั่งภาวนาอยู่บนศาลา ซึ่งเป็นที่พักเช่นเคย
ค่ำคืนนี้ พวกเราก็ยังคงถูกทดสอบด้วยพลังของพวกมนต์ดำ ที่ส่งวัตถุมาลองของ มีเสียงวัตถุหล่นใส่หลังคาศาลาดังเปรี้ยงปร้าง อยู่เป็นระยะๆ แต่พวกเราคุ้นเคยเสียแล้ว จึงไม่ได้สนใจ ส่วนแม่ออก(ญาติธรรม) ที่นอนบนศาลาด้วยกัน ก็เคยผ่านศึกสู้รบกับพวกมารที่ภูลังกามาแล้ว จึงเฉยเสีย
เมื่อตื่นเช้าขึ้นมา ผมจึงได้ออกสำรวจบริเวณสำนักสงฆ์อีกครั้ง จึงพบว่า พระพุทธรูปนาคปรกหลวงพ่อองค์ขาว ได้สร้างใกล้เสร็จแล้ว ต่อมา หลังจากอาหารเช้าแล้ว พวกเราได้มุ่งหน้าเดินทางสู่ประเทศลาว ผ่านสะพานมิตรภาพไทยลาวต่อไป
พระพุทธรูปหลวงพ่อองค์ขาวนาคปรก สำนักสงฆ์แสงจันทร์เนรมิต
🔸 2. ข้ามฝั่งแม่น้ำโขง
สู่เขตภูเขาควาย ประเทศลาว
คณะของพวกเรา เดินทางข้ามฝั่งไปยังภูเขาควาย ประเทศลาว ด้วยรถยนต์ส่วนตัวสองคัน และรถตู้เหมาของลาวอีก 1 คัน มีผู้ร่วมเดินทางประมาณยี่สิบกว่าคน ใช้เวลาในการเดินทางราว 3 ชั่วโมง ก็ถึงที่หมายคือ วัดสันติธรรม พระบาทด่านเพย แขวงเวียงจันทน์ วันนี้ ที่วัดดูคึกคักไปด้วยประชาชนชาวลาว เนื่องจากเป็นวันเริ่มต้นการเฉลิมฉลองพระธาตุเจดีย์เกศแก้วจุฬามณี ซึ่งเป็นพระธาตุองค์แรก ที่สร้างขึ้นในรอบ 80 ปี ของประเทศลาว ด้วยบารมีของแม่ชีน้อย
ป้ายโฆษณาข่าวบุญสมโภชน์พระธาตุเจดีย์เกศแก้วจุฬามณี
🔸 3. ความมหัศจรรย์ของหลวงพ่อองค์ดำ
พระพุทธรูปองค์ดำ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปที่หลวงตาเณรและลูกศิษย์ได้ร่วมกันสร้าง ตามที่หลวงตาเณรบอกว่า หลวงปู่ใหญ่บัญชาลงมา พระพุทธรูปองค์นี้ เป็นองค์ที่ 9 ที่สร้างก่อนองค์ที่ 7-8 เพื่อลัดคิวตามที่หลวงปู่ใหญ่บอก พวกเราจึงได้เดินทางไปดูสถานที่ ตั้งแต่เมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2555 ที่ผ่านมา พร้อมทั้งได้ดำเนินการสร้างประมาณสิบกว่าวันก็เกือบจะแล้วเสร็จ เพื่อให้ทันพิธีเฉลิมฉลองพระธาตุเจดีย์ในคราวเดียวกัน
วันแรก ที่พวกเรามาถึง และกำลังยืนดูพระพุทธรูปองค์นี้อยู่ ปรากฏมีเม็ดฝนโปรยปรายมาเป็นสาย กินบริเวณรอบพระพุทธรูปประมาณสิบกว่าเมตร ท่ามกลางแสงแดดจ้า เมื่อเดินออกนอกบริเวณ ก็ไม่มีเม็ดฝนแต่อย่างใด ช่างผู้สร้างพระบอกว่า จะมีเม็ดฝนโปรยลงมาแทบตลอดเวลา ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น เพราะตลอดเวลาสามวัน ก็ปรากฏมีเม็ดฝนโปรยลงมาตลอดเวลา ประหนึ่งว่า พญานาค มาพ่นน้ำถวายพระพุทธรูปองค์ดำ
ต่อมาในช่วงบ่ายวันแรก ที่พวกเราเดินทางไปถึง ได้พบพระพุทธรูปห้าพระองค์ ที่อยู่ใกล้กับพระองค์ดำ อยู่ในสภาพที่เก่า คณะพวกเราจึงมีดำริที่จะซ่อมแซมด้วยการทาสีใหม่ เพื่อให้ทันในพิธีเฉลิมฉลองในคราเดียวกัน คุณป้าแสงผู้ใจบุญ ซึ่งเป็นผู้อุปฐากหลวงตาเณร ได้ดำเนินการจัดหาสี ญาติธรรมจึงได้ช่วยกันทำความสะอาดและทาสีใหม่ งานนี้สำเร็จด้วยผู้หญิง สมกับเป็นเมืองของผู้หญิง
แม่ออกชาวไทย ช่วยกันทำความสะอาดพระพุทธรูป
เจริญพระพุทธมนต์
🔸 4. ค้นหาและบูรณะพระพุทธบาทสี่รอย
ในเช้าของวันที่ 31 มีนาคม 2555 พวกเราได้ร่วมกันปลูกต้นศรีมหาโพธิ์และต้นสาระ ที่นำไปจากประเทศไทยหลายต้น ขณะที่ทำพิธีปลูกต้นโพธิ์อยู่นั้น ปรากฏมีเม็ดฝนโปรยลงมาเป็นระยะ เฉพาะในบริเวณนั้น
หลังจากได้ปลูกต้นโพธิ์เสร็จแล้ว พวกเราได้เดินทางไปยังบริเวณพระพุทธบาทสี่รอย ที่อยู่ห่างจากวัดประมาณ 500 เมตร เมื่อไปถึงแล้ว หลวงตาเณรได้จุดธูปบอกกล่าว และนำสวดมนต์เป็นพุทธบูชา พวกเราได้ร่วมกันทำความสะอาดบริเวณนั้น ตั้งแต่ 9 โมงเช้าจนถึงช่วงบ่ายก็แล้วเสร็จ ตอนแรกรอยพระพุทธบาท เห็นแค่สองรอย อีกสองรอยนั้นทุกคนคิดว่าใช่ แต่เมื่อผมพิจารณาดูอย่างละเอียดแล้ว คิดว่าคงไม่ใช่ ผมจึงต้องเดินสำรวจดูในบริเวณใกล้เคียง จึงพบอีกสองรอยที่ดินกลบอยู่ รวมทั้งรอยเล็กๆอีกสองสามรอย จึงได้ทำการขุดแต่งหน้าดินออก จึงมองเห็นรอยพระพุทธบาทชัดเจนมากขึ้น ส่วนรอยใหญ่ที่คิดว่าเป็นรอยพระพุทธบาทนั้น แท้จริงเป็นบ่อน้ำเป็นดานไห พอขุดเอาดินออกปรากฏว่ามีน้ำผุดขึ้นมามาก
มีรูปแผนที่ประเทศไทยนูนขึ้นมาอยู่ใกล้รอยพระพุทธบาท
ประหนึ่งเป็นสัญลักษณ์บอกว่า ญาติธรรมชาวไทยจะมาเป็นผู้บูรณะรอยพระพุทธบาทแห่งนี้
ด้วยบุญเก่าที่เคยบำเพ็ญอยู่บริเวณนี้กระมัง
รอยพระพุทธบาทครบทั้งสี่รอย
คล้ายรอยบาทสาวก
🔸 5. พิธีสมโภชน์พระธาตุเจดีย์องค์แรก
ในรอบ 80 ปีของลาว
ก่อนที่พิธีเฉลิมฉลองพระธาตุเจดีย์เกศแก้วจุฬามณี จะมีขึ้นในช่วงหัวค่ำ ในตอนเช้าของวันที่ 31 มีนาคม 2555 แม่ชีน้อยและคณะได้ไปอัญเชิญพระบรมสารีริกธาตุ ที่ได้รับมาจากประเทศอินเดีย ที่เมืองหลวงพระนครเวียงจันทน์ โดยการแห่ด้วยขบวนรถ มีข้าราชการและผู้ใหญ่ทางการลาวมาร่วมงานหลายท่าน ส่วนผมเองได้นำพระบรมสารีริกธาตุจำนวน 2 ผอบ ไปมอบให้กับแม่ชี ซึ่งท่านได้นำไปบรรจุในพระธาตุเจดีย์ด้วย นอกจากนั้น ผมและคุณหนุ่มได้ถวายเงินปัจจัย เพื่อร่วมสร้างพระธาตุเจดีย์จำนวนหนึ่ง รวมทั้งคณะของหลวงตาเณรและญาติธรรม ก็ได้นำผ้าป่ามาถวายในครั้งนี้ด้วย
ดร.นนต์ถวายพระบรมสารีริกธาตุและปัจจัยแด่แม่ชีน้อย
พร้อมได้ถ่ายภาพร่วมกันกับคณะญาติธรรมจากเมืองไทย
ต่อมา พิธีเฉลิมฉลองพระธาตุเจดีย์เกศแก้วจุฬามณี ในรอบ 80 ปี ของประเทศลาว ได้เริ่มขึ้นในค่ำคืนของวันที่ 31 มีนาคม 2555 โดยมีพิธีสวดมนต์ สลับกับการลำหรือแหล่มงคลทำนองลาว ตลอดทั้งคืน โดยมีทั้งพระสงฆ์ แม่ชี แม่ขาว อุบาสกอุบาสิกา ทั้งจากประชาชนชาวลาว และชาวไทย จำนวนหลายร้อยคน ผมเองหลังจากได้สวดมนต์หน้าพระพุทธรูปหลวงพ่อองค์ดำแล้ว ได้ไปนั่งภาวนาอยู่ด้านหลังของพระเจดีย์ ท่ามกลางเสียงสวดมนต์และการแหล่มงคลสลับกันไป สมาธิมีทั้งสงบบ้าง พิจารณาธรรมบ้าง เหนื่อยก็ล้มตัวลงนอนภาวนา กึ่งหลับกึ่งตื่น จึงฝันเป็นเรื่องเป็นราวตามทำนองการแหล่ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับตำนานนครเวียงจันทน์ เรื่องราวของพระนางผมหอม เรื่องราวของพระเวสสันดร และเรื่องราวของพระนางผุสดี ฟังแล้วก็ชั่งไพเราะจับใจ เสมือนเรื่องจริงและเรื่องฝัน เสมือนอยู่ในโลกอีกมิติหนึ่ง เสมือนอยู่ในเหตุการณ์ของเรื่องราวเหล่านั้นจริง เสียงของคนลำก็ชั่งไพเราะ เสียงของพระที่สวดทำนองลาวก็ชั่งไพเราะ นี่หนอ เสียงแห่งโลก เสียงแห่งมนต์ เสียงแห่งธรรม แม้จะอยู่ที่แห่งใด ก็ชั่งมีแต่ความสุขเบิกบาน ด้วยเพราะเหตุแห่งศรัทธาในพระศาสนา
และต่อมา ประมาณตีสี่ ขณะที่ผมครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่นั้น ก็ต้องสะดุ้งตื่นด้วยเสียงตะไล ที่ถูกจุดดังขึ้นหลายนัด พร้อมกับเสียงอื้ออึงของผู้คน คล้ายเสียงสาธุการ ผมเองถึงกับต้องตื่นขึ้นมานั่งภาวนาต่อ และมาทราบในภายหลังว่า มีพระแก้วเสด็จมาทางอากาศ มายังปะรำพิธี 1 องค์ ขนาดเท่าใดผมไม่ทราบ เพราะไม่ได้เห็น จึงเป็นสิ่งมหัศจรรย์ในค่ำคืนนี้ ความจริงผมไม่แปลกใจหรอก เพราะผมก็เห็นพระและวัตถุศักดิ์สิทธิ์ เสด็จมาทางอากาศอยู่เป็นประจำ
พิธีเฉลิมฉลองหรือชาวลาวเรียกว่า การสมโภชน์พระธาตุเจดีย์เกศแก้วจุฬามณี
ซึ่งตั้งชื่อตามที่มาของแม่ชีน้อย
🔸 6. สงเคราะห์สตรีลาว
ผู้เป็นโรคท้องมาร (ครั้งที่ 2)
ในช่วงเช้าก่อนกลับเมืองไทย วันที่ 1 เมษายน 2555 สิบเอกอารีได้เดินมาหาผม แล้วบอกว่า... "อาจารย์ช่วยไปสงเคราะห์พี่สาวชาวลาว ที่อาจารย์เคยช่วยรักษาโรคท้องมาร เมื่อคราวที่แล้วด้วยครับ"... ผมจึงต้องเดินกลับไปยังบริเวณเจดีย์อีกครั้ง พอไปถึงก็พบกับสตรีชาวลาว ผู้ที่ผมเคยช่วยสงเคราะห์อธิษฐานจิตช่วยรักษาโรคท้องมาร ที่หมอไม่รับรักษาแล้ว ด้วยจิตอันเมตตาเมื่อคราวที่แล้ว (11 มีนาคม 2555) ผมเองก็รักษาไปตามวิถีจิตของผม ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะรักษาได้จริง ก็ทำๆไป เพื่อให้กำลังใจแก่เธอ แต่พอมาวันนี้ เธอเล่าให้ฟังว่า หลังจากผมสงเคราะห์เธอแล้ว เธอเกิดปีติสามารถกินอาหารได้มาก ความเจ็บปวดทรมานลดลง เธอสามารถนอนพลิกกายได้ สามารถนั่งภาวนาได้ ทำตามที่ผมบอก ทุกวันนี้ร่างกายที่บวมใหญ่ไปด้วยน้ำ ได้ยุบลง ร่างกายมีเนื้อมีเลือดมากขึ้น การกิน การนอน การขับถ่ายดีขึ้น ผมจึงได้สงเคราะห์เธออีกครั้ง หลังจากเสร็จสิ้นลง ผมถามเธอว่า รู้สึกเป็นอย่างไร เธอตอบว่า คราวที่แล้วมีพลังวิ่งเข้าสู่กายเธอมากกว่าครั้งนี้ ผมจึงได้แต่ยิ้มๆ และให้พรเธอ ให้หายไวไว
ท่านทั้งหลาย อย่าเข้าใจผิดว่า ผมเป็นผู้วิเศษที่สามารถรักษาโรคร้ายได้ ผมกระทำไปด้วยจิตอันบริสุทธิ์ ด้วยจิตอันเป็นเมตตา ผมไม่รู้หรอกว่า จะได้ผลจริงๆ แต่ผมกระทำไปเพื่อให้กำลังใจเธอต่างหาก แม้ขณะที่กระทำนั้น จะหมดพลังไปมากก็ตาม แต่เป็นพลังบุญที่เกิดจากจิตอันบริสุทธิ์ ก็นับเป็นกุศลแล้ว ความจริงไม่จริงทั้งหลาย ผมขอทิ้งไว้เบื้องหลังตลอดกาล
🔸 สรุปท้ายเรื่อง
ท่านทั้งหลาย เรื่องราวที่ผมได้เขียนไปทั้งหมดนี้ เป็นเรื่องจริงที่พบเจอมา แต่ความจริงแท้ทั้งหมด มันยังเกินวิสัยของผมที่จะรู้แจ้งได้ทั้งหมด ขอให้ท่านอ่านแบบวางใจไว้กลางๆ ค่อยๆพิจารณาตามไปว่า ส่วนไหนเป็นความจริงได้บ้าง ส่วนใดยังเป็นเรื่องที่น่าสงสัย ข้อความใดต้องพิจารณา ข้อใดไม่สามารถเป็นความจริงได้ ขอให้ใช้ปัญญาพิจารณาทั้งความจริงและไม่จริง เป็นอุบายธรรม แล้วท่านจะได้ประโยชน์จากการอ่านเรื่องราวเหล่านี้
ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
12 เมษายน 2555
นิราศหนองคาย ๒๕๕๖
"สภาวธรรมตามนิมิต"
..................................................
๑๖-๑๗ พฤศจิกาพาไปถึง
ที่แห่งหนึ่งซึ่งผูกพันมาก่อนหนา
ไปตามสัจจะที่เอ่ยสัญญา
ว่าผู้ข้ามาสร้างบุญบารมี
เมื่อคืนก่อนเธอผู้อยู่ในโลกทิพย์
มากระซิบเป็นนัยจิตวิถี
ว่าข้าบาทคือนางนาคี
สถิตอยู่ที่บ่อน้ำโบราณ
พอรุ่งเช้ามีบุรุษโทรมาหา
ว่าหลวงตา(เณร)ผู้เคร่งกัมมัฏฐาน
ขอแรงบุญบารมีของอาจารย์
มาอธิษฐานช่วยกันอีกครา
ปีก่อนพากันไปภูเขาควาย
บากบั่นกันไปตามปรารถนา
สร้างพระพุทธรูปไว้บูชา
ณ แผ่นพสุธาประเทศลาว
ปีนี้ หลวงตาสร้างพระองค์ใหญ่
ประดิษฐานไว้ข้างพระองค์ขาว
นับเป็นองค์ที่สิบต่อจากลาว
บนปฐพีชาวเมืองหนองคาย
จึ่งนำพระบรมสารีริกธาตุ
แลวัตถุธาตุไปบรรจุไว้
เพื่อสืบพุทธศาสนาต่อไป
ประกาศไว้แผ่นดินนี้มีธรรม
ราตรีก่อนวันลอยกระทงปีนี้
มีพิธีสมโภชตั้งแต่หัวค่ำ
กวนข้าวทิพย์ด้วยสาวพรหมจรรย์
จุดตะไลคั่นกันตามประเพณี
มุมหนึ่งมีเทพแฝงร่างสังขาร
แผ่ญาณผ่านร่างสตรีผิวสี
ใครจะให้ช่วยรีบมาอย่ารอรี
ปู่ตาเจ้านี้มาจากฝั่งลาว
โอ้หนอ เมื่อเกิดมาเป็นมนุษย์
ชั่งแสนทุกข์สุดแท้จริงหนอท้าว
มีความสุขบ้างก็แสนชั่วคราว
เธอ ท้าว ก้าวไปในวงพิธี
หนุ่มนี้ สาวนั่น คลานเข้าไปหา
ขอปู่ตาปลดทุกข์ที่เป็นอยู่นี้
ปู่ตาบอกสารพัดวิธี
คราวนี้คงหายแน่กันทุกคน
อีกมุมหนึ่ง บุรุษผู้ยังโง่เขลา
พิจารณาเข้าในความสับสน
เห็นความสุขทุกข์ทั้งเทพทั้งคน
ปะปนอลหม่านทั้งเขาทั้งเรา
มนุษย์สุขทุกข์ก็แบบมนุษย์
เทวดาสุขทุกข์ก็แบบเขา
สัตว์โลกล้วนมีทุกข์ไม่สร่างเซา
มีสุขใดเล่าที่เจ้าว่ามี
เราผู้เขลาเฝ้าภาวนาเพียรพร่ำ
พิจารณาย้ำคำว่าทุกข์อีหลี
แล้วผู้ยังหลงเพลินอยู่ในวารี
ยังสุขดีกันอยู่หรืออย่างไร
จงกรมภาวนาไปตามถนน
เห็นผู้คนมีทุกข์มากแค่ไหน
ใจเรายิ่งทุกข์มากกว่าใครใคร
น้ำตาจึงไหลออกมาคลอคลอ
กลับมานั่งภาวนาต่อ
ข้าขออุทิศให้ท่านตามคำขอ
ชาวโลกทิพย์โลกวิญญาณที่มารอ
อีกทั้งขอให้ทุกคนที่มา
บุญใดใดที่เราสร้างสมมาดี
ขอให้สุขีทั้งกายใจหนา
ทุกข์โศกเศร้าที่เคยมีมา
ขอธรรมรักษาทุกท่านเทอญ
ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๖
๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๖
พิธีกวนข้าวทิพย์ และปล่อยโคมไฟเฉลิมฉลอง
สาธๆๆ
ตอบลบอ่านแล้วมีความสุขจริง
ตอบลบสาธุ สาธุ สาธุ ครับ
ตอบลบสาธุสาธุสาธุ
ตอบลบ